แม่เลี้ยงจากไปทิ้งผมไว้คนเดียวในบ้าน

ผมมีบ้านทั้งหลังให้กับตัวเองแค่ผมกับแม่เลี้ยงไม่อยู่ มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดเป็นส่วนผสมของความตื่นเต้นและความหวาดหวั่น ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกําลังทําอะไรความลับอะไรเธออาจจะปิดบังจากผม ความคิดที่เธอเดินเตร่ไปมามองดูผมส่งเสียงสั่นลงมาที่สันหลังของผม ผมรู้ว่าผมอยู่คนเดียวแต่อย่างไรความว่างเปล่าของบ้านก็ดูเหมือนจะขยายความจริงนั้นออกไปผมเหลือเพียงความคิดของตัวเองความปรารถนาของตัวเองและการตระหนักว่าผมเหลือเพียงคนเดียวที่จะเติมเต็มพวกเขา และดังนั้นผมจึงปล่อยให้ตัวเองยอมจํานนต่อความต้องการเหล่านั้นปล่อยให้จินตนาการของผมเข้าครอบงํา ผมเป็นเพียงคนเดียวที่จะตอบสนองความต้องการของตัวเองได้ผมก็ไม่รอช้าที่จะทําเช่นนั้น ความคิดของแม่เลี้ยงจับผมได้จากการไม่ยอมรับของเธอทําให้ประสบการณ์เสียวซ่านมากขึ้นเท่านั้นผมอยู่คนเดียว แต่ผมก็ไม่เหงาอีกต่อไป.